Η «αργυρή» ολυμπιονίκης του επί κοντώ Νικολέτα Χιώνη φιλοξενήθηκε στην εκπομπή της Ελληνικής Ραδιοφωνίας «Αθλητική Φωνή», με παρουσιαστή τον Γρηγόρη Νάνη, που απευθύνεται στην ομογένεια, την Παρασκευή (5 Αυγούστου). Μίλησε για τους Κωφούς και βαρήκοους αθλητές, πως έφθασε στο ασημένιο μετάλλιο, στους 24ους Ολυμπιακούς Κωφών, της Βραζιλίας, για την πορεία της στον αθλητισμό, αλλά και τον αδελφό της, Παναγιώτη, ο οποίος έφυγε από τη μακρινή Βραζιλία, με δύο μετάλλια στην ποδηλασία (1 ασημένιο και 1 χάλκινο).
Ο Γρηγόρης Νάνης αρχικά καλωσόρισε την «αργυρή» ολυμπιονίκη στην εκπομπή που ακούγεται σε όλη την ομογένεια με τη Νικολέτα Χιώνη στη συνέχεια να αναφέρεται στους βαρήκοους αθλητές και αθλήτριες και έλυσε τις όποιες απορίες, για τη συμμετοχή τους στους αγώνες: «Οι Αγώνες απευθύνονται σε αθλητές Κωφούς και Βαρήκοους, ωστόσο ο όρος βαρήκοος δεν συμπεριλαμβάνεται γιατί η Κώφωση κατανέμεται ανάλογα με το πρόβλημα που έχει ο καθένας. Είτε είναι μερική είτε είναι ολική, όλοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής. Το κοινό είναι ότι στους Αγώνες αυτούς κανένας αθλητής είτε είναι Κωφός είτε βαρήκοος δεν επιτρέπεται να φορά το ακουστικό ή το βοήθημα της ακοής, για να μπορούν να είναι όσο το δυνατόν πιο ισάξιοι γίνεται. Δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε με ακρίβεια το ποσοστό, το έλλειμμα της ακοής που έχει ο καθένας. Ζητούν ένα ποσοστό να ξεπερνάει το 55% και άνω. Δηλαδή με αυτό έχει ο κάθε αθλητής δικαίωμα συμμετοχής».
Η «αργυρή» Ολυμπιονίκης μεταξύ άλλων αναφέρθηκε και στη δική της ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς η απώλεια της ακοής της, της παρουσιάστηκε σε μεγάλη ηλικία: «Ήμουν από τις λίγες μάλλον περιπτώσεις, απ’ ότι ΄έχω καταλάβει μέχρι τώρα, που διαπίστωσα το πρόβλημα, μάλλον δεν το διαπίστωσα, το πρόβλημα εμφανίστηκε στην ηλικία των 21 ετών. Γεννήθηκα με την ακοή μου, μεγάλωσα πήγα κανονικά σχολείο, πήγα πανεπιστήμιο και γύρω στα 21 διαπίστωσα το πρόβλημα. Μπορεί να είχε εμφανιστεί λίγο νωρίτερα, απλά δεν το είχα αντιληφθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό, γιατί έγινε σταδιακά. Ήμουν προϊδεασμένη γιατί υπήρχε κληρονομικότητα στο σπίτι, από τον μπαμπά μου, του οποίου επίσης του εμφανίστηκε σε μεγάλη ηλικία και του αδελφού μου σε μικρότερη ηλικία και από μένα. Στον πατέρα μου εμφανίστηκε γύρω στα 35 είναι κληρονομική βαρηκοΐα».
Η δική της πορεία
Η Νικολέτα Χιώνη αναφέρθηκε στην πορεία της στον αθλητισμό. Ξεκίνησε από 3 ετών στην ενόργανη, μεταπήδησε στο πόλο, για να την κερδίσει τελικά ο στίβος και το επί κοντώ φθάνοντας στο ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Ξεκίνησα τελείως χομπίστικα και λόγω ότι δεν είχα γνώση των συγκεκριμένων αγώνων. Μάλλον ήξερα για τους αγώνες Κωφών, αλλά δεν ήξερα ότι μπορούν να συμμετέχουν και βαρήκοοι. Αυτό το έμαθα στην πορεία. Ο αθλητισμός ήταν μέσα μου, ούτως ή άλλως γιατί ασχολούμαι πολλά χρόνια. Ήδη κατέβαινα σε αγώνες, οπότε για μένα ήταν ένα έξτρα κίνητρο, το να μπορέσω να κατέβω και στους αγώνες Κωφών και να εκπροσωπήσω τη χώρα μου. Να δω πως κινούνται, γιατί είναι πολύ διαφορετικοί από τους αγώνες των ακουόντων και είναι αλήθεια, ότι στους αγώνες των ακουόντων αντιμετώπιζα δυσκολία. Οπότε ήταν μια πρόκληση για μένα» και συνέχισε αναφερόμενη στη Βραζιλία: «Στους αγώνες αυτούς, δυστυχώς, επειδή είχε προκύψει ένα πρόβλημα, ένα μήνα πριν, με τη μέση μου δεν πήγα και με την καλύτερη ψυχολογία. Πιέστηκα πάρα -πάρα πολύ, πονούσα πάρα πολύ, οπότε δεν ήμουν στην καλύτερη κατάσταση, για να το χαρώ όπως έπρεπε και να το ζήσω. Ωστόσο έκανα το καλύτερο που μπορούσα δεδομένων των συνθηκών. Τα συναισθήματά μου ήταν ανάμικτα όταν τελείωσα, την προσπάθεια. Πολύ χαρούμενη για το μετάλλιο όχι τόσο χαρούμενη για την επίδοση μου. Θα μπορούσα να πηδήξω αρκετά παραπάνω, αλλά δεν με άφησε το σώμα μου, βασικά, να τα καταφέρω. Όταν ηρέμησα και συνειδητοποίησα τι έχει γίνει, φυσικά η χαρά μου ήταν τεράστια. Ήταν οι άνθρωποι από την Ομοσπονδία, ο προπονητής μου ήταν υπερβολικά χαρούμενοι, οπότε όλοι με βοήθησαν να ξεπεράσω το συναίσθημα ότι δεν κατάφερα να πηδήξω όσο θα ήθελα γιατί το στόχο μου, τον είχα πιάσει. Ο στόχος μου ήταν το μετάλλιο σε αυτούς τους αγώνες. Εμένα ήταν η πρώτη μου φορά, η πρώτη μου συμμετοχή σε αυτούς τους αγώνες, σε Ολυμπιακούς Κωφών».
Η Ελληνίδα αθλήτρια μίλησε και για τις δυσκολίες, που αντιμετωπίζει καθώς ο σύλλογός της ο Αίολος Πατρών, δεν έχει τις κατάλληλες υποδομές, για το αγώνισμα, αλλά τη στήριξε και τη στηρίζει όπως μπορεί.
Η Κατερίνα Στεφανίδη και ο Αρμάντ Ντουμπλάντις
Η «αργυρή» Ολυμπιονίκης αναφέρθηκε και στη μεγάλη Ελληνίδα αθλήτρια του αγωνίσματος, την Κατερίνα Στεφανίδη, αλλά και τον παγκόσμιο ρεκόρντμαν Αρμάντ Ντουμπλάντις: «Δεν τη γνωρίζω προσωπικά την Κατερίνα, ωστόσο μετά από συνεντεύξεις της, η εικόνα που παρουσιάζει στους αγώνες, έχει τύχει να αγωνιστώ μαζί της, μου φαίνεται τρομερά αξιόλογη κοπέλα, πέραν του ότι είναι φοβερή αθλήτρια, γιατί είναι σημαντικό και αυτό. Το να είσαι απλά καλός αθλητής δεν είναι το παν. Σημαντικό είναι να έχεις και ένα χαρακτήρα, γιατί ο αθλητισμός πρέπει να προάγει γενικότερα και την παιδεία, στις νέες γενιές που έρχονται, κατά την προσωπική μου άποψη πάντα. Οπότε ένας καλός αθλητής είναι σημαντικό να έχει και ακεραιότητα χαρακτήρα και νομίζω ότι η συγκεκριμένη κοπέλα έχει και τα δύο. Έχει αποδείξει ότι στο αθλητικό κομμάτι είναι φοβερή, από μικρή ηλικία έχει διακριθεί σε κορυφαίες διοργανώσεις και συνεχίζει να το κάνει, οπότε είναι μαχήτρια για μένα. Και από τον τρόπο που μιλάει νομίζω πως είναι και φοβερού επιπέδου».
Όσο για τον Σουηδό τον χαρακτήρισε «φαινόμενο»: «Πιστεύω πως το παιδί είναι φαινόμενο. Ωστόσο επειδή έχω διαβάσει και ασχοληθεί πολύ με το συγκεκριμένο αθλητή έχει τελείως διαφορετική αντίληψη, γύρω από το αγώνισμα, που νομίζω ότι δεν την έχει κανείς άλλος. Ασχολείται από 3 ετών, ο μπαμπάς του επίσης μεγάλος, αν δεν κάνω λάθος, αθλητής. Κυριολεκτικά είναι ο αθλητής που πηδάει όπως θέλει. Δεν ακολουθεί σχεδόν κανέναν από τους κανόνες, που «ακολουθούν» οι περισσότεροι. Κάνει ό,τι θέλει γι’ αυτό απ’ ότι λέει και ο ίδιος είναι ένα «παιχνίδι», το ζει, το διασκεδάζει και έρχεται το αποτέλεσμα. Νομίζω πως θα ανέβει κι άλλο».
Δύο Ολυμπιονίκες σε μια οικογένεια
Η Νικολέτα Χιώνη αναφέρθηκε και στον αδελφό της τον Παναγιώτη, ολυμπιονίκη Κωφών στην ποδηλασία: «Τον Παναγιώτη τον χαρακτηρίζει η μαχητικότητα και η επιμονή του, πέρα από το ταλέντο που είχε από παιδί στην ποδηλασία, γιατί είχε διακρίσεις από πολύ μικρός. Όντας και στην Εθνική Νέων Ανδρών, σε πολύ μικρή ηλικία, στους ακούοντες. Δεν ξέρω αν υπάρχουν λόγια να χαρακτηρίσω ένα παιδί, που κατάφερνε να έχει τέτοιες διακρίσεις με το ήδη υπάρχων πρόβλημα της ακοής του, στους ακούοντες. Το λυπηρό της ιστορίας με τον Παναγιώτη είναι ότι επειδή θα μπορούσε από πολύ μικρός να φέρνει διακρίσεις στην Ελληνική Ομοσπονδία Αθλητισμού Κωφών, δεν υπήρχε κάποιος να τον κατευθύνει προς αυτό. Δεν του είπε κάποιος καν για την ύπαρξή της Ομοσπονδίας, για να μπορέσει να παίρνει μέρος από μικρή ηλικία στους Ολυμπιακούς, παγκόσμια και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα Κωφών-Βαρήκοων. Αυτό είναι το λυπηρό της υπόθεσης ωστόσο είναι πολύ άξιος γιατί τα έχει καταφέρει άψογα έως εδώ και νομίζω πως θα συνεχίσει να το κάνει. Έχει πολύ πείσμα και θέληση. Έχει βάλει πολύ υψηλούς στόχους για τους επόμενους αγώνες και του εύχομαι να τα καταφέρει. Αν και αυτό που είδα μετά τους Ολυμπιακούς και το είδαν όλοι, τα κατάφερε σε τρομερά αντίξοες συνθήκες, ολομόναχος και μ’ ένα ποδήλατο χαλασμένο. Δεν ξέρω τι να πω γι’ αυτό το παιδί αλήθεια».
Όσο για το τι σημαίνει να εκπροσωπείς την Ελλάδα σε τέτοιου επιπέδου αγώνες ήταν ξεκάθαρη: «Θα σας πω την αλήθεια. Επειδή ήταν η πρώτη φορά που την κράτησα στα χέρια μου, στο παγκόσμιο πρωτάθλημα τα συναισθήματά μου…ήταν μια αίσθηση δέους. Είναι τρομερό να αγωνίζεσαι για τη χώρα σου. Εκεί ξεχνάς τα πάντα, δεν υπάρχει το προσωπικό σου, δεν υπάρχει τίποτα. Τι είναι αυτό που ένιωσα εκείνη τη στιγμή…είμαι εκεί για να εκπροσωπήσω μια χώρα, μια Ομοσπονδία και τελευταία να παρουσιάσω τον εαυτό μου. Τρομερή συγκίνηση».
Οι επόμενοι στόχοι της είναι να συνεχίσει να φέρνει διακρίσεις στη χώρα μας. Έχει ήδη αρχίσει αποκατάσταση των σοβαρών τραυματισμών, που την ταλαιπώρησαν και στη συνέχεια θα μπει στις προπονήσεις ενόψει του παγκοσμίου πρωταθλήματος, αλλά και τους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2025.
Τέλος, η Νικολέτα Χιώνη, ευχαρίστησε τον Γρηγόρη Νάνη, για τη φιλοξενία και προέτρεψε τα παιδιά να έρθουν στην Ομοσπονδία και να ασχοληθούν με τον αθλητισμό: «Σας ευχαριστώ πολύ, που μου δώσατε την ευκαιρία να μιλήσω στον κόσμο, που μας ακούει για τους αγώνες και ελπίζω μέσα από αυτές τις συνεντεύξεις να μπορέσουν να παρακινηθούν και νέα παιδιά με απώλεια ακοής να ασχοληθούν με τον αθλητισμό. Η χώρα μας πραγματικά το έχει ανάγκη».
Από το Γραφείο Τύπου της ΕΟΑΚ